“Medische fouten derde doodsoorzaak in deVS.
In een opmerkelijke bijdrage in de British Medical Journal becijferen Makery en Daniel dat er in de VS jaarlijks circa 250.000 ziekenhuisopnames eindigen in sterfte door medische fouten. Missers van artsen zijn daarmee na hartziekten en kanker de derde doodsoorzaak en aanleiding tot zo’n 10% van de sterfte. Dit verontrustend hoge getal is evenwel niet terug te vinden in de doodsoorzakenstatistieken.”
Let wel, dit is geen eenmalig, maar een structureel probleem met een menselijke, vermijdbare oorzaak. Corona, dat eenmalig een dubbel getal geeft (VS zat in oktober 2020 op 500.000 sterfgevallen) heeft een oorzaak waar minder aan kan worden gedaan (spontane mutatie).
Bizar om te zien hoe prioriteiten worden gesteld…je zou verwachten dat tenminste de helft van het budget dat we nu aan Corona spenderen zouden inzetten om die 250000 sterfgevallen ‘uit te stellen’, als we de zwakkeren echt zouden willen beschermen en solidair zouden zijn….maar dat doen we niet. Wat is dan de logica om in het geval van Corona wel op de solidariteits-trom te roffelen?
Het winstmodel van de vaccin producenten. Het is vals en het is schadelijk. Voor de democratie, de maatschappij, het vertrouwen en de jongeren. En voor het draagvlak van een zorgsysteem waarvan de mate van solidariteit en beschikbare middelen voor zwakken blijkbaar niet afhangt van hun kans op overlijden maar van de hoeveelheid geld die de farmacie aan hen verdienen kan.
De situatie is hier ook niet best (p380):
https://www.henw.org/files/2018-05/H%26W09_LR_0.pdf#page=4
“Uiteraard maakt deze Amerikaanse berichtgeving nieuwsgierig naar de Nederlandse situatie. Doofpotaffaires en zwijggeldverhalen zoals recentelijk omtrent een sterfgeval in het Tergooiziekenhuis, bewijzen dat er ook in Nederland sprake is van onderrapportage.”
“Het oordeelkundig voorschrijven van medicatie aan oudere patiënten kan ongetwijfeld leiden tot een duidelijke vermindering van de geneesmiddelengerelateerde uitgaven én de algemene ziekenhuis- en gezondheidskosten. Gezien de steeds stijgende gezondheidsuitgaven en de vergrijzing zou dit dus een prioriteit moeten worden in de toekomst.”
En
“Geneesmiddelengerelateerde problemen kunnen door verschillende methoden worden opgespoord. Enerzijds kan men nagaan of de ingestelde farmacotherapie zijn doel heeft bereikt en anderzijds moeten de schadelijke effecten die hiermee gepaard kunnen gaan, worden opgespoord (14). Hiervoor bestaan verschillende criteria:
De „Medication Appropriateness Index (MAI)” werd ontwikkeld in 1994. Het betreft een lijst met 10 vragen die men zich bij elk geneesmiddel kan stellen. Op die manier kan men het geneesmiddel beoordelen op het vlak van effectiviteit, geschiktheid en veiligheid (10).
De „Assessing Care Of Vulnerable Elders”(ACOVE)- criteria zijn kwaliteitsindicatoren voor zorgverlening, maar ook voor farmacologische behandeling. Deze indicatoren werden ontwikkeld door een groep experts en bevatten bijvoorbeeld indicatoren voor de start van een geneesmiddel, voor de monitoring van een geneesmid- del en heroverweging voor het gebruik (11).
- SAMSA GP, HANLON JT, SCHMADER KE, et al. A summated score for the medication appropriateness index: development and assessment of clinimetric properties including content validity. J Clin Epidemiol 1994; 47: 891-896.
- WENGER NS, SHEKELLE PG. Assessing care of vulnerable elders: ACOVE project overview. Ann Intern Med 2001; 135: 642-646.