Veel van de maatregelen die nationale overheden nu uitvaardigen of hebben uitgevaardigd zijn bedacht en vastgelegd in richtlijnen van de WHO.
Een organisatie die niet democratisch wordt gecontroleerd heeft ongekende macht om wereldwijd eenvormig maatschappelijke veranderingen door te voeren. Volgen is weerstandsloos, afwijken is diplomatiek lastig.
https://www.who.int/emergencies/diseases/novel-coronavirus-2019/technical-guidance
Op onbekendheid van de mogelijke negatieve gevolgen van de lockdown kan dit kabinet zich niet beroepen: de WHO heeft deze in het document ‘Policy considerations for the WHO European Region’ van 24 april 2020 uitgebreid opgesomd:
‘ Tekort aan informele zorg en toegenomen isolement van ouderen
Verlies van gendergelijkheidswinst
Stijgende zelfmoorden
Werkonzekerheid en onderbezetting
Banenverlies
Toename van gendergerelateerd geweld
Hogere infectie- en sterftecijfers van gemarginaliseerde bevolkingsgroepen en mensen met een slechte gezondheid en in gebieden met zwakke gezondheidszorgsystemen
Overmatige mortaliteit en morbiditeit
Verhoogde alcoholconsumptie
Toename van de niveaus van stress & angst
Toename van het armoederisico en werkende armen
Honger – voedsel- en brandstofonzekerheid
Voedseltekorten
Toename van vermijdbare ziekenhuisopnames
Werkloosheid stijgt en blijft hoog
Geestelijke gezondheidsproblemen
Stijgende criminaliteit
Bedrijfssluitingen
Opsplitsing van de sociale cohesie
Gezondheidsproblemen op lange termijn
Een trager herstel en grotere economische en gezondheidskloof tussen de geografische gebieden.
Grotere ongelijkheid
Toename van vermijdbare ziekenhuisopnames
Langdurige werkloosheid
Stigmatisering en vreemdelingenhaat
Ongunstige ervaringen uit de kindertijd
Kansarme kinderen die minder goed in staat zijn om naar school te gaan
Toenemende gezinsstress
Criminele uitbuiting, woekeraars en rekrutering in de georganiseerde misdaad
Onveiligheid op het gebied van huisvesting – toenemende dakloosheid
Alcoholisme en verslaving’