Solution

Asba, I designed the solution in 1997. 


Herman en Dolly

Als architect studeerde ik af aan de TU Delft in 1997 met het ontwerp voor een (fictief) instituut belast met de controle, voorlichting en organisatie van het debat over het modificeren van genetisch materiaal, ik gaf dit instituut de naam: United Nations’ Assesment center for Synthetic Evolution (UNASYNE). 

Het was een fictief programma voor een nog fictief probleem. Stier Herman was net genetisch gemodificeerd, schaap Dolly zijn tijdgenoot.

Stier Herman (Photoshop 1.0)

Inmiddels heeft de gehele wereld kennis gemaakt met het probleem dat kan ontstaan na een lek uit een laboratorium waar men met dna of rna experimenteert (of wanneer een virus op anderen wijze de oversprong van dier naar mens maakt, laten we dat nog niet uitsluiten).  De hysterische reactie van de politiek en journalistiek op dit fenomeen wordt goed samengevat door de Zweedse IC arts Sebastian Rushworth.
Het laat zien dat sinds de experimenten met stier Herman er weinig vruchtbaar debat heeft plaatsgevonden in de maatschappij -en bij ASBA- over de voorzorgen die men zou moeten nemen en hoe we maatregelen dienen vorm te geven wanneer er iets mis gaat (natuurlijke uitbraak of laboratorium ontsnapping). Ik meende dat we dat niet aan virologen en epidemiologen alleen mochten overlaten maar dat er een brede maatschappelijke discussie zou moeten komen over de gevolgen van de DNA modificatie technologie. Het leek me geen mal idee om daar een instituut voor te ontwerpen (in een tijd die meer aandacht had voor de dreiging van de millennium bug…) en zo verdiepte ik me in het onderwerp, al was dat hoofdzakelijk vanuit creatieve interesse, het genereren van nieuwe vormen met behulp van algoritmes was de focus van mijn onderzoek.
Het werd me wel duidelijk dat genetisch modificeren betekent dat we sleutelen aan de broncode van ons functioneren en dat van toekomstige generaties. En dat rommelen aan onze broncode betekent dat we met vuur spelen.
1968:
“In the inaugural Whole Earth Catalog, Stewart Brand declared that We are as gods and might as well get good at it “

Er zijn wel hier en daar initiatieven ontstaan in de tussenliggende periode (1997 -nu) die existentiële risico’s bestuderen, zoals dit initiatief in Cambridge. Maar zelfs nu, in 2021 is de situatie als volgt:

“While countries across the globe are taking part in this research, there are no international standards for bio-risk management. Several of the scientists interviewed for the piece, including Carroll of the Global Virome Project, emphasized the urgent need for such oversight. “ Zie The Intercept

En een flink aantal virologen, onder wie Shi Zengli en Peter Daszak speelden met vuur op een brandstapel. En nu er veenbrand woedt zijn ze verbaasd over veronderstellingen dat het wellicht te maken heeft met hun GOF onderzoeksvoorstel uit 2018.

Of zoals Alina Chan het verwoord: “It is like uncovering a 2018 proposal for putting horns on horses. And then, at the end of 2019, a unicorn shows up in Wuhan,” she told The Post.

Dit artikel geeft de geschiedenis weer van laboratorium ontsnappingen, en stelt:

“Is er een manier om inbreuk op de veiligheid van- of “ontsnappingen” uit laboratoria te traceren?

Het is een goede vraag; het antwoord is problematisch. Deskundigen zeggen dat het moeilijk is statistieken te krijgen over het aantal incidenten in de ongeveer 1500 high-containment laboratoria in de VS. Hoewel “ernstige” incidenten (die resulteren in een infectie in de gemeenschap zijn vrijwel onbekend) zeldzaam zijn, is elke ontsnapping een grote smet op de carrière van een laborant of onderzoeker. Het kan een heel huis (laboratorium of de instelling die erachter staat) in termen van reputatie naar beneden halen. Daarom is er een ingebouwde belemmering voor het melden van incidenten die geworteld is in de menselijke psyche en het zelfbehoudsinstinct.

Gezien de geschiedenis van lekken en ontsnappingen van gevaarlijke ziekteverwekkers uit laboratoria, is het niet langer alleen een kwestie van of – maar wanneer. En wanneer een uitbraak zich verspreidt naar de gemeenschap, kan dat onnoemelijke gevolgen hebben.

Er is één probleem met laboratoriuminfecties: hoewel strengere veiligheidsprotocollen voor laboratoria verplicht zijn, kan geen enkele regel of wetgeving dit voorkomen. Een enkele ontsnapping of menselijke fout kan leiden tot een situatie die gruwelijker is dan een uitbraakfilm. In de virologie geldt voor ziekteverwekkers die tot een pandemie kunnen leiden, de algemene regel: infectie leidt tot overdracht, overdracht tot epidemie en epidemie tot pandemie.”

Omdat wetgeving het niet kan voorkomen moet het veiligheidsbeleid stoelen op intrinsieke motivatie, op professionaliteit en op het vertrouwen dat een klokkenluider niet wordt gearresteerd, maar beloond. Maar dat is iets wat in de regel in China niet gebeurd.
De arts die alarm sloeg werd gearresteerd en overleed in gevangenschap. Wellicht is het virus niet zijn doodsoorzaak (maar dat is speculatie).

Een oplossing was in 1997 dus een open debat voeren. Die kans is blijven liggen.

Napraten 30-09-2022
Napraten blijkt dan nodig.

Voorzorgsprincipe

Het aandragen van oplossingen voor problemen die mensen nog niet hebben ervaren, is niet weerstandloos. Weinig mensen leren door vooruit te kijken en daar dan conclusies aan te verbinden. Zo heeft de WHO meerdere malen de negatieve gevolgen van de Non-Farmaceutical|-Interventions zoals lockdowns, in kaart gebracht.
Maar omdat deze zich veelal later openbaren, d.w.z. nadat de politieke leiders het podium verlaten hebben, wordt door hen voorrang gegeven aan de korte termijn.
In de belangenafweging weegt voor de politiek de vraag van de angstige kiezer, om een acuut middel tegen de doodsangst in te zetten nu eenmaal vele malen zwaarder, dan de vraag om ook de langetermijnschade van die keuze in die afweging mee te nemen.

Dat geld in bepaalde mate ook voor wetenschappers. Zelfs virologen die beter zouden moeten weten, zoals mevr. Shi Zhengli uit China en Peter Daszak, die met hoefijzerneusvleermuizen werkten in labaratoria met bioveiligheidsniveau 2, het hygiëne niveau van een tandarts hebben zich alles behalve aan het voorzorgsprincipe gehouden, omdat het veel geld kost* en onderzoek vertraagd.
Ze toonden al voor 2019 aan niet in staat te zijn tot het inschatten van het juiste risico van de mogelijke gevolgen van hun handelingen. Is de lab leak bewezen? Nee. Zie ‘problem’, en dat zal heel moeilijk worden om te bewijzen, omdat mevr. Shi zelf niet meewerkt en Peter Daszak in alle talen zweeg over zijn ontdekte plannen voor het fabriceren van een massamoordwapen. Hij heeft inmiddels recent een interview gegeven aan Science magazine waarin hij elke verantwoordelijkheid ontkent, maar hij is tijdens dat interview niet eens instaat om een krekel niet te laten ontsnappen uit zijn terrarium…wat grappig is, maar niet serieus. Wat wel serieus is, is dat de Fransen, die het BS4 laboratorium in Wuhan voor de Chinezen hebben gebouwd volgens Drastic een conflict hadden over het onderhoud vanwege de *kosten ervan. De toestand van het lab was zo onveilig dat de Amerikaanse veiligheidsdienst er over rapporteerde.

De waarschijnlijkste optie lijkt me na de beoordeling van bovenstaande, van deze bron en die van Science waarin Shi Zhengli zelf aan het woord is, dat er volstrekt onvoldoende veiligheidsmaatregelen zijn genomen. [ 26-05-22: In de UK is 85% van de ondervraagden voor meer regulering, precies het tegenovergestelde staat te gebeuren..]

Gevolgen voor NL

Toen in maart 2020 de minister president begon met een zwabberbeleid, bijgestaan door cliniclown De Jonge en wetsovertreder Grapperhaus, sleepte dit rariteitenkabinet Nederland mee in een destructief en kostbaar zelf toegebracht leed (waar specifieke groepen in de samenleving juist groot voordeel en anderen juist groot nadeel van ondervonden). 

De kosten baten analyse bleek al op 27-03-2020 door EZ te zijn vervaardigd, deze is sinds kort openbaar door een WOB van Jan van de Zanden, voormalig directeur bij het CBS.

Wie GOF onderzoek doet speelt met vuur en moet zijn mond houden over het voorzorgsprincipe. GOF onderzoek heeft ons niets gebracht, behalve dus wellicht een ontsnapt experiment.

How I Learned to Hate the GOF

“I hope this post is not used to prematurely assign blame or propagate one-sided theories. What I do hope it highlights is the scale of dangerous gain-of-function research that has been and is going on in virology. The Covid-19 pandemic really exposed its huge risks in the face of few benefits: GOF research hasn’t protected us from this outbreak, hasn’t provided us with any effective treatments or vaccines in time to save hundreds of thousands of lives lost to CoV2, and if there is even a 0.1% chance GOF research caused the whole thing, that chance is too high.”

Ik startte in 13-06 2020 de website Covidpapers.nl in een poging de dagelijkse zin en onbegrijpelijke waanzin van analyse te voorzien en het beleid van op hol geslagen virologen, GOF onderzoekers, WHO, kabinet en ministerie te stoppen. 

Recente ontwikkelingen zijn angstwekkend, zoals het pushen van de booster vaccinatie, het willen vaccineren van kinderen van 5 tot 12 met een vaccin dat na twee maanden nog maar in 50% van de gevallen -of minder- bescherming bied tegen infectie. Een experimenteel vaccin bovendien dat bijwerkingen heeft waarvan er inmiddels een aantal bekend zijn, wellicht nog lang niet alle. Gezien de snelle ontwikkeltijd zou dat niet verbazen:

Hoewel de waarschijnlijkheid niet erg groot meer is, kan het zijn dat Sars-cov2 van natuurlijke oorsprong is. Het maakt niet uit voor de wijze hoe er op is- en nog steeds op wordt gereageerd.
Onderzoek ondertussen de vraag hoe ons immuunsysteem werkt. Hoe we gezond blijven. Het voorzorgsprincipe gebied dat de overheid daar meer aandacht aan besteed. Maar faalt ook daar op grootschalige wijze.

In de ban van massavorming zoals klinisch psycholoog Matthias de Smet heeft beschreven waardoor ook intelligente mensen zich dommer gaan gedragen is er voorlopig weinig hoop dat deze tanker van koers zal veranderen. Hoe tragisch dit proces ook is, blijkbaar is er, wanneer er sprake is van massavorming, een meerderheid die dit wil laten gebeuren.
Dan heeft het weinig zin om te protesteren maar wel om vragen te blijven stellen. We moeten wachten totdat het extreem schadelijke narratief dat ‘oorlog’ tegen een virus (met lockdowns, schoolsluitingen en vaccinatie van 5 tot 12 jarigen), de oplossing is, zo vast loopt op de genegeerde langere termijn kosten, op de complexiteit van de werkelijkheid, dat ontgoochelde volgers gaan twijfelen, vragen gaan stellen, en afhaken.

Dat moment en de oplossing lijkt nog ver weg.
Maar de boel loopt vast. In de zorg in Engeland, waar niet- gevaccineerd personeel afhaakt en afdelingen van ziekenhuizen gesloten zullen worden als beleid niet wijzigt, in de USA, waar dit artikel in NYT aangeeft dat het een chaos is geworden.
Zelfs de WHO roept nu dat we ons geen weg uit de pandemie kunnen ‘boosteren’. No country can boost its way out of the pandemic.
De slang die zich in de eigen staart bijt. Kortzichtigheid.


Dit citaat van een piloot, die beroepshalve geen experimentele medicatie mag gebruiken maar in strijd daarmee, wel, en ook verplicht, een experimenteel vaccin moet nemen, op de website van Jan Bonte, doet me inzien dat we van dat moment misschien niet eens meer zo ver af zijn:

“Een kenmerk van massahypnose is dat men op korte termijn beslissingen neemt in een poging om nu angst weg te nemen en veiligheid te bewerkstelligen, zonder de negatieve effecten op langere termijn in ogenschouw te nemen. Zoals bijvoorbeeld het gegeven dat in februari de QR-codes vervallen en er bijgeboosterd moet worden. Niet iedereen gaat dit doen en dus zal de groep ongevaccineerden groter worden en niet kleiner. En bij de volgende booster weer.”

Het resultaat van mijn inspanning om beschikbare informatie over de bestrijding van Sars-Cov2 te verzamelen en waar nodig te vertalen, is hier gepubliceerd. 
Het is inmiddels meer geworden. De poging om te begrijpen wat de psychologische mechaniek is van massahypnose, massavorming, brengt de recente geschiedenis in beeld van stromingen, experimenten en processen als industrialisatie, ontkerkelijking, modernisme, socialisme, communisme, fascisme en bijbehorende debatten, verworvenheden en ongelukken.

Stel je bent de wereldvermaarde viroloog die in 2019 met een wattestaafje de anus van een vleermuis zat te poetsen, waardoor jij het bent geweest die het SARScov2 virus vanuit de Mojiang mijn de rest van de wereld in hebt gebracht.
Die gevolgen.

De vlinder (of vleermuis) die een orkaan veroorzaakt. Jij moet dan met die gedachte leven. Ik ben blij. Blij dat ik die viroloog niet ben.

Maar dat is kortzichtigheid. Is deze gebeurtenis niet meer dan een bedrijfsongeval van een technomanische wereld op zoek naar eeuwige jeugd en een symptoom van hoe de menselijke geschiedenis zo vaak verloopt. Als een absurde grap?
Zoet voor enkelen en bitter voor de meesten?
Ik denk dat het meer is. Een waarschuwing dat we het filter naderen. Dat we het punt bereiken waarop een volgend ‘bedrijfsongeval’ de laatste grap zal zijn en dat daarna er niemand meer over is die -al is het met bitterheid-, nog kan lachen.

De wijze hoe we omgaan met deze waarschuwing is dus van belang. Als we enige waarde hechten aan het voortbestaan van de mens als levend wezen, ofwel, als we van zwarte humor houden…en humor in het algemeen, ook dat is bij menselijk voortbestaan niet uitgesloten…

Toby Ord noemt de periode waarin de mensheid is beland (een stadium met sterk verhoogde kansen op uitsterven van de soort) in zijn gelijknamige boek ‘The Precipice’ -de afgrond- .

Het denken over die risico’s en een kosten en baten afweging van die risico’s zou pas getuigen van het toepassen van het voorzorgsprincipe. Het overhaast mondkapjes inslaan is in vergelijking daarmee een trieste vertoning van verspilling.

Aan dergelijke maatregelen (mondkapjes, schoolsluitingen, testen) zijn de afgelopen jaren miljarden gespendeerd maar aan het in kaart brengen en bestuderen en voorkomen van deze existentiële risico’s wordt geen noemenswaardige aandacht, noch budget besteed.

Terwijl daar de start ligt van het aanmerkelijk verminderen van de kans (liefst tot 0) dat de problemen zouden kunnen optreden.

En toch… 12-10-2022

schuilen er nieuwe gevaren in dergelijke ’good intentions’ Zie deze analyse van het effectieve altruïsme of ’longtermism’ in het artikel op de site van ‘Bulletin of the atomic scientists’

Een inventarisatie van potentiële biosecurity projecten kan je hier vinden maar lees eerst de disclaimer over deze controversiele beweging: https://forum.effectivealtruism.org

laatste update : 13-02-22

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *