Twee maal het jaarlijkse Rijksoverheidsbudget dat pre-Corona werd uitgegeven aan cultuur, wordt nu in 3 maanden uitgegeven aan in de haast opgezette ‘proefevenementen’…met als argument dat de sociale nood, ontstaan door die andere kostbare maatregelen hoog is geworden. En het bestrijden van die nood wat waard is..goh. Weer wordt niet naar de toekomst -of breder dan – gekeken.
Komen de kosten eindelijk in beeld bij breder publiek, laten we die dan nu door het kabinet gebruiken als argument voor nog meer onzinnige, dure korte termijn maatregelen? Geniale spin. Geld (schuld) van toekomstige generaties speelt geen rol…
Is het wel de moeite waard om zo’n omvangrijk en duur systeem op te tuigen voor misschien slechts drie maanden?
“Dat is een politieke afweging die gemaakt is, daar ga ik niet over.”
Terwijl Centraal Planbureau, het Sociaal Cultureel Planbureau en het Planbureau voor de Leefomgeving in hun gezamenlijke briefadvies van 18 -02-’21 aangeven:
“Wij adviseren om bij het heropenen van sectoren en het afbouwen van maatregelen steeds alle aspecten van de crisis te benoemen en de korte- en langetermijneffecten ten opzichte van elkaar te wegen. Het is immers niet denkbeeldig dat de oproep tot heropening in het ene maatschappelijke domein nu of later negatieve consequenties in een ander domein heeft en daarmee de brede welvaart eerder hindert dan versnelt.”
en
“In deze brief pleiten wij voor een samenhangend herstelplan, dat de korte termijn – het heropenen van samenleving en economie en de aanpak van de door de coronacrisis aangerichte schade – verbindt met beleidsdoelstellingen op de langere termijn, vanuit het perspectief van brede welvaart. Wij realiseren ons dat op dat laatste punt politieke keuzes nodig zijn en dat die normaliter in een kabinetsformatie tot stand komen en worden vastgelegd in een regeerakkoord – een proces dat meerdere maanden in beslag kan nemen. Gegeven de urgentie lijkt het verstandig om het opstellen van een herstelplan niet te laten wachten op de afronding van zo’n regeerakkoord. Wij adviseren daarom om zo snel mogelijk samenhangend herstelbeleid te presenteren en dat te verbinden met langetermijndoelen op het gebied van de brede welvaart. Er is nu geen tijd te verliezen.”
